Zeznania podatkowe PIT-37, PIT-36, PIT-36L, PIT-38, PIT-39 należy składać do 30 kwietnia, a PIT-28 do 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, za który dokonywane jest rozliczenie.

Krok 1. Wybór odpowiedniego formularza zeznania

Przygotowania do rocznego rozliczenia podatku należy zacząć od ustalenia, z jakiego źródła podatnik osiągnął przychody w danym roku podatkowym. Źródło osiągniętego przychodu oraz sposób jego  opodatkowania decyduje bowiem o rodzaju zeznania, na którym podatnik powinien go rozliczyć. Może się również okazać, że w danym roku podatnik osiągnął przychody z kilku źródeł (różnego rodzaju), opodatkowane według odmiennych zasad, co może skutkować koniecznością złożenia więcej niż jednego zeznania. W zakresie opodatkowania dochodów (przychodów) osób fizycznych obowiązują następujące formularze zeznań rocznych: PIT-28, PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38, PIT-39.

Pamiętaj!
Nawet wówczas, gdy uzyskany w roku podatkowym dochód, podlegający opodatkowaniu według skali podatkowej, odpowiada kwocie niepowodującej obowiązku zapłaty podatku (tj. 3091 zł), podatnik ma obowiązek złożyć zeznanie podatkowe. Wykaże w nim podatek należny w wysokości 0 zł, a  odprowadzone zaliczki na podatek zostaną zwrócone jako nadpłata podatku.

1. Najczęściej składanym zeznaniem jest PIT-37. Wypełniają go podatnicy, którzy uzyskali przychody:

• wyłącznie w Polsce;
• za pośrednictwem płatnika;
• opodatkowane przy zastosowaniu skali podatkowej, w szczególności przychody:
  • ze stosunku pracy (w tym spółdzielczego stosunku pracy), stosunku służbowego oraz pracy nakładczej,
  • z emerytur lub rent krajowych (w tym rent strukturalnych, rent socjalnych), świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych, należności z tytułu członkostwa w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych lub innych spółdzielniach zajmujących się produkcją rolną, zasiłków,
  • pieniężnych z ubezpieczenia społecznego (np. zasiłek chorobowy),
  • ze stypendiów,
  • z działalności wykonywanej osobiście (np. z umów zlecenia),
  • ze świadczeń wypłaconych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (np. zasiłku dla bezrobotnych) lub
  • z praw autorskich i innych praw majątkowych.

2. Jeżeli podatnik nie spełnia wyżej wymienionych warunków, bo w roku podatkowym prowadził działalność gospodarczą czy działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane według skali podatkowej lub uzyskał dochody z zagranicy, lub ma obowiązek doliczyć do uzyskanych dochodów dochody małoletnich dzieci (wykazywane w załączniku PIT/M), a także gdy osiągnął dochody z najmu, wówczas rozlicza się na formularzu PIT-36, w którym jednocześnie wykazuje przychody wymienione w punkcie pierwszym (np. wynagrodzenie ze stosunku pracy), jeśli takie osiągnął.

3. Podatnik, który na wniosek wybrał opodatkowanie dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej jednolitą 19% stawką podatku, składa odrębne zeznanie na formularzu PIT-36L.

4. Podatnik, który na wniosek wybrał opodatkowanie przychodów z działalności gospodarczej lub z tytułu umów najmu, podnajmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, składa zeznanie na formularzu PIT-28.

5. Podatnik, który osiągnął przychody z kapitałów pieniężnych, np. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych (takich jak akcje, obligacje, certyfikaty inwestycyjne itp.), pochodnych instrumentów finansowych (tj. kontraktów terminowych, opcji itp.) lub z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną, składa odrębne zeznanie na formularzu PIT-38.

6. Sposób rozliczenia podatnika, który osiągnął przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych (np. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, prawa wieczystego użytkowania gruntu) zależy od daty nabycia zbywanej nieruchomości lub prawa. Jeżeli nabycie zbywanej nieruchomości lub prawa nastąpiło:

• do końca 2006 r. podatnicy składają deklarację PIT-23,
• w latach 2007-2008 podatnicy rozliczenia podatku dokonują w zeznaniu rocznym PIT-36, PIT-36L albo PIT-38,
• począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r. podatnicy składają zeznanie roczne PIT-39.

Można zatem wyobrazić sobie sytuację, w której podatnik w 2010 r. osiągnął przychody z najmu (dla których wybrał formę opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych), otrzymywał wynagrodzenie z pracy, sprzedał na giełdzie akcje oraz prowadził działalność gospodarczą, dla której, jako formę opodatkowania, wybrał jednolitą 19% stawkę podatku. Wówczas do 1 lutego 2011 r. będzie musiał złożyć do urzędu skarbowego PIT-28, w którym wykaże przychody z najmu, a do 30 kwietnia 2011 r.: PIT-37, w którym wykaże dochody z pracy; PIT-38, w którym wykaże dochody (lub stratę) ze sprzedaży akcji oraz PIT-36L, w którym wykaże przychody z działalności gospodarczej opodatkowane jednolitą 19% stawką podatku.

Krok 2. Sprawdzenie czy płatnik może dokonać rocznego obliczenia podatku

Rocznego obliczenia podatku – na formularzu PIT-40 – za podatnika może dokonać płatnik (np. zakład pracy), pod warunkiem, że podatnik złoży płatnikowi przed 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym, oświadczenie PIT-12, w którym stwierdzi, że spełnia wszystkie warunki uprawniające do tego obliczenia (m.in. że poza dochodami uzyskanymi od tego płatnika nie uzyskał innych dochodów, opodatkowanych przy zastosowaniu skali podatkowej). Jeśli okaże się, że podatnik nie spełniał warunków uprawniających do dokonania rocznego obliczenia podatku przez płatnika (bo np. w tym samym roku osiągnął dochody za pośrednictwem dwóch różnych płatników – zanim został zatrudniony otrzymał zasiłek z urzędu pracy), wówczas za nieprawidłowe rozliczenie podatku odpowiada podatnik.
Decydując się na taką formę rozliczenia podatku, należy również pamiętać, że podatnik rezygnuje z możliwości preferencyjnego opodatkowania dochodów, przewidzianego dla małżonków albo dla osób samotnie wychowujących dzieci, jak również z korzystania z ulg podatkowych.
Co ważne, roczne obliczenie podatku PIT-40 wraz z oświadczeniem podatnika (PIT-12) zastępuje zeznanie podatkowe, dlatego – jeśli tylko podatnik spełnia wskazane w ustawie warunki – warto skorzystać z takiej formy rozliczenia podatku (w ten sposób można uniknąć dodatkowych formalności związanych z samodzielnym rozliczeniem podatku).
Dla podatników uzyskujących dochody z krajowych emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych i nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych roczne obliczenie podatku sporządzają – „z urzędu” (bez wniosku podatnika) – organy rentowe (np. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Wojskowe Biuro Emerytalne). Dokonują tego na formularzu PIT-40A.
W pewnych sytuacjach organ rentowy nie jest obowiązany do sporządzenia PIT-40A, np. gdy ustał obowiązek poboru zaliczek na podatek przez ten organ oraz wówczas, gdy podatnik złożył oświadczenie o zamiarze wspólnego opodatkowania razem z małżonkiem albo jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Wówczas organ rentowy sporządza imienną informację o wysokości uzyskanego dochodu (PIT-11A).

Pamiętaj!
Jeżeli podatnik został rozliczony przez płatnika, a osiągnął również przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, z kapitałów pieniężnych, z działalności gospodarczej opodatkowanej jednolitą stawką 19% lub przychody opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, wówczas musi złożyć odrębne zeznania, przeznaczone do rozliczenia właśnie tych przychodów (np. PIT-38 dla kapitałów pieniężnych czy PIT-36L dla działalności gospodarczej, opodatkowanej jednolitą stawką 19%).

Warto wiedzieć.
Fakt złożenia oświadczenia PIT-12 i sporządzenia przez płatnika PIT-40 lub sporządzenie przez organ rentowy PIT-40A nie pozbawia podatnika prawa do złożenia zeznania (PIT-37 albo PIT-36) według ogólnie obowiązujących zasad. Na przykład w sytuacji, gdy podatnik (pomimo złożenia oświadczenia) zdecyduje się jednak skorzystać z ulg podatkowych lub rozliczyć się wspólnie z małżonkiem albo jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Krok 3. Sprawdzenie czy zachodzi możliwość skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania

Małżeństwa oraz osoby samotnie wychowujące dzieci, po spełnieniu określonych w ustawie warunków, mogą – na wniosek wyrażony w zeznaniu PIT-36 albo PIT-37, złożonym w ustawowym terminie, tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym – skorzystać z preferencyjnej formy opodatkowania swoich dochodów.
W przypadku wspólnego opodatkowania małżonków preferencja polega na tym, że podatek określa się w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy ich łącznych dochodów.

Warto wiedzieć.
Z preferencyjnego opodatkowania małżonków można również skorzystać w sytuacji, gdy jeden z małżonków nie osiąga żadnych dochodów opodatkowanych według skali podatkowej lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku.

W przypadku osoby samotnie wychowującej dzieci preferencja polega na tym, że podatek określa się w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dziecko. Za osobę samotnie wychowującą dziecko uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Warto wiedzieć.
Również podatnik, który ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Szwajcarii może wystąpić w zeznaniu PIT-36 albo PIT-37 z wnioskiem o preferencyjne opodatkowanie dochodów małżonków albo osoby samotnie wychowującej dzieci (przy spełnieniu warunków określonych w ustawie).

Ważne!
Przed dokonaniem rozliczenia na preferencyjnych zasadach podatnik powinien upewnić się, że spełnia wszystkie warunki określone w ustawie, uprawniające do ich zastosowania.

Krok 4. Sprawdzenie czy zachodzi możliwość skorzystania z ulg i odliczeń podatkowych

Po spełnieniu określonych w ustawie warunków podatnik może odliczyć:
1) od dochodu:

• składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne, potrącone ze środków podatnika, w tym składki zapłacone za granicą,
• ulgę rehabilitacyjną (np. wydatki na zakup leków, których stosowanie zlecił lekarz specjalista, na opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa),
• dokonane w roku podatkowym zwroty nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika,
• darowizny przekazane: na cele pożytku publicznego organizacji prowadzącej działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, na cele kultu religijnego (np. budowę kościoła) lub cele krwiodawstwa,
• darowiznę na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą,
• wydatki ponoszone z tytułu użytkowania sieci Internet,
• ulgę na nabycie nowej technologii (dotyczy podatnika prowadzącego działalność gospodarczą),
• ulgę odsetkową (dotyczy podatnika, który do 31 grudnia 2006 r. podpisał stosowną umowę o kredyt czy pożyczkę mieszkaniową);

2) od podatku:

• składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika w wysokości 7,75% podstawy wymiaru tej składki, w tym składki zapłacone za granicą,
• ulgę z tytułu wychowywania dzieci,
• ulgę dla osób osiągających dochody z pracy wykonywanej za granicą, a rozliczane przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego,
• ulgę z tytułu systematycznego oszczędzania w kasie mieszkaniowej (dotyczy podatnika, który przed 1 stycznia 2002 r. nabył do niej prawo),
• ulgę z tytułu wydatków poniesionych na ubezpieczenie społeczne osoby zatrudnionej w ramach umowy aktywizacyjnej, zawartej przed 1 stycznia 2007 r.

Korzystając z ulg podatkowych, do zeznania należy dołączyć odpowiednie załączniki. Przy ulgach mieszkaniowych jest to PIT/D, przy pozostałych odliczeniach PIT/O.

Pamiętaj!
Możliwość skorzystania z powyższych odliczeń uzależniona jest od sposobu opodatkowania uzyskanych dochodów i rodzaju składanego zeznania. Na przykład rozliczając dochody wykazywane w PIT-38 i PIT-39 podatnik nie skorzysta z żadnych odliczeń, w PIT-36L ma prawo odliczyć składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz skorzystać z ulgi dla osób osiągających dochody za granicą.
Z większości obowiązujących odliczeń ma możliwość skorzystać podatnik składający zeznanie PIT-36, PIT-37 lub PIT-28.

Krok 5. Dokumenty, które ułatwią rozliczenie

W rozliczeniu rocznym pomogą informacje sporządzane przez płatników i przekazane podatnikowi oraz jego urzędowi skarbowemu w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym. Jest to:

• PIT-11, który podatnik otrzymuje m.in. od zakładu pracy, zleceniodawcy czy organu zatrudnienia (np. z urzędu pracy),
• PIT-11A, który podatnik otrzymuje od organu rentowego (np. z ZUS-u), jeśli organ ten nie był zobowiązany do sporządzenia obliczenia rocznego PIT-40A,
• PIT-8C, informacja o dochodach z innych źródeł (np. wartość umorzonego zobowiązania) oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (sprzedaż akcji),
• PIT-8S, który jest informacją o wysokości otrzymanego stypendium,
• PIT-R, informujący o kwotach wypłaconych podatnikowi z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich.

Na podstawie danych zawartych w tych informacjach, podatnik wykazuje w sporządzanym przez siebie zeznaniu: przychody, koszty uzyskania przychodów, dochody (bądź straty), odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczki pobrane przez płatników.

Pamiętaj!
Może się zdarzyć, że płatnik – mimo ciążącego na nim obowiązku – nie wystawi stosownej informacji. Sytuacja taka nie zwalnia jednak podatnika z obowiązku rozliczenia w zeznaniu – na zasadach określonych w ustawie – należności (przychodów) otrzymanych za pośrednictwem tego płatnika.

Krok 6. Obliczenie zobowiązania podatkowego

Po ustaleniu źródeł osiągniętych w danym roku podatkowym przychodów, zapoznaniu się z zasadami ich opodatkowania (według skali podatkowej, jednolitej stawki 19% czy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych) oraz wybraniu formularza zeznania odpowiedniego do ich rozliczenia, podatnik może przystąpić do obliczenia zobowiązania podatkowego.

Warto wiedzieć.
W zeznaniu podatnik nie wykazuje dochodu, który jest zwolniony od podatku na podstawie ustawy lub od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów:

• W art. 21 ustawy jako wolne od podatku wymieniono m.in.: niektóre rodzaje odszkodowań, świadczenia z pomocy społecznej, jednorazowe zasiłki z tytułu urodzenia dziecka wypłacane z funduszu związków zawodowych, dodatki do rent rodzinnych dla sierot zupełnych, dopłaty pracodawcy do wypoczynku dzieci, dodatki mieszkaniowe;
• Na podstawie wydanych w 2009 r. rozporządzeń Ministra Finansów zaniechano poboru podatku dochodowego m.in. od:
• środków przyznanych uczestnikom projektu w ramach Działania 6.2 Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia (PO KL), m.in. na rozwój przedsiębiorczości, uzyskanych od 26 maja 2008 r. do 31 grudnia 2009 r. (rozporządzenie opublikowano w Dz. U. Nr 62, poz. 509),
• jednorazowego świadczenia pieniężnego (zadośćuczynienia), otrzymanego w latach 2009-2010 przez spadkobierców osób, które poniosły śmierć w związku ze zdarzeniami wymienionymi w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych w latach 1956-1989 (rozporządzenie opublikowano w Dz. U. Nr 169, poz. 1329).

Generalną zasadą jest opodatkowanie dochodu, a nie przychodu (wyjątek stanowi zeznanie PIT-28, gdzie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych opodatkowany jest przychód). Dlatego obliczając zobowiązanie podatkowe w pierwszej kolejności podatnik ustala kwotę dochodu poprzez pomniejszenie przychodu o koszty uzyskania przychodów.
Ustawa przewiduje różne zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów w zależności od rodzaju przychodu.

Przedstawiając sposób obliczenia podatku na przykładzie przychodów opodatkowanych przy zastosowaniu skali podatkowej i wykazywanych w PIT-37 należy zauważyć, że podatnik uzyskujący przychody ze stosunku pracy odlicza tzw. koszty pracownicze, które w ustawie zostały określone kwotowo. Jeżeli podatnik uzyskiwał przychody z tytułu jednej umowy o pracę, to odliczy 111,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł. Jeśli dojeżdżał do zakładu pracy znajdującego się w innej miejscowości, może odliczyć 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1668,72 zł. W przypadku uzyskiwania przychodów z pracy od kilku pracodawców odliczenie nie może przekroczyć kwoty 2002,05 zł za rok podatkowy. Natomiast jeżeli miał kilku pracodawców i dodatkowo dojeżdżał do tych zakładów pracy z innej miejscowości za rok podatkowy, może odliczyć nie więcej niż 2502,56 zł.
Podobne zasady ustalania kosztów (tj. kwotowe) dotyczą niektórych przychodów z działalności wykonywanej osobiście, np. otrzymanych z tytułu pełnienia obowiązków społecznych lub obywatelskich, z tytułu zasiadania w radzie nadzorczej osoby prawnej (np. spółdzielni mieszkaniowej) czy z tytułu umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich.
W przypadku przychodów z umowy zlecenia lub umowy o dzieło podatnik odlicza zryczałtowane koszty w wysokości 20% przychodu, a z tytułu korzystania z praw autorskich – 50% przychodów. Przy czym jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.
W przypadku emerytur i rent przychód równa się dochodowi (nie określa się kosztów uzyskania tych przychodów).

Warto wiedzieć.
Jeżeli roczne koszty pracownicze są niższe od wydatków na dojazd do zakładu pracy lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w zeznaniu pracownik może uwzględnić te koszty w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, jeżeli są one udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Wykazane w zeznaniu dochody sumuje się i od sumy tych dochodów podatnik może odjąć przysługujące mu odliczenia (patrz KROK 4). W ten sposób podatnik ustala podstawę opodatkowania, od której oblicza podatek przy zastosowaniu stawki wynikającej ze skali podatkowej (18% i 32%). Obliczony podatek może pomniejszyć o przysługujące mu odliczenia (np. o kwotę składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75% podstawy jej wymiaru, kwotę ulgi z tytułu wychowywania dzieci). Od tak wyliczonej kwoty podatku należnego podatnik odejmuje sumę zapłaconych zaliczek. W zależności od wysokości pobranych (odprowadzonych) zaliczek na podatek, może powstać nadpłata albo dopłata podatku.

Pamiętaj!
Podstawę opodatkowania jak również sam podatek należy zaokrąglać do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych.

Warto wiedzieć.
W zeznaniu podatkowym podatnik może wskazać organizację pożytku publicznego, którą chce zasilić 1% należnego podatku. Związanych z tym formalności dopełni urząd skarbowy.

ZEZNANIE TRZEBA PODPISAĆ - NIEPODPISANE JEST NIEWAŻNE
Zeznanie może być podpisane przez pełnomocnika podatnika. Warunkiem jest złożenie przez podatnika do urzędu skarbowego odpowiedniego pełnomocnictwa do podpisywania zeznania. Jeżeli zeznanie składa podatnik wspólnie z małżonkiem, pełnomocnictwo do podpisania zeznania jest skuteczne, gdy zostało udzielone temu samemu pełnomocnikowi przez oboje małżonków. Podpisanie zeznania przez pełnomocnika zwalnia podatnika/małżonka z obowiązku jego podpisania.

Krok 7. Złożenie zeznania

Wypełnione zeznanie podatkowe podatnik ma obowiązek złożyć do dnia:

• 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym – dotyczy to zeznań PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38 i PIT-39,
• 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym – dotyczy to zeznania PIT-28 do urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego, a gdy zamieszkanie w Polsce ustało przed tym dniem - według ostatniego miejsca zamieszkania w Polsce.

Podatnik może zeznanie:

• złożyć osobiście w kancelarii urzędu skarbowego, gdzie otrzyma potwierdzenie jego złożenia,
• nadać listem poleconym w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego (Poczta Polska), wówczas podatnik będzie miał pewność, że list z zeznaniem dotrze do urzędu skarbowego,
• wrzucić do „urzędomatu” (jest to specjalne urządzenie do przyjmowania dokumentów podatkowych, wydające potwierdzenie ich przyjęcia), które mogą być umieszczone nie tylko w urzędzie skarbowym, ale także w innych miejscach, np. w urzędzie gminy,
• wysłać za pomocą środków komunikacji elektronicznej, po spełnieniu warunków określonych w przepisach (więcej informacji na stronie: www.e-deklaracje.gov.pl).

Warto wiedzieć.
Istnieje możliwość złożenia zeznania PIT-37 i PIT-36 (indywidualnie lub wspólnie z małżonkiem), PIT-36L, PIT-38 oraz PIT-39 przez Internet w uproszczony sposób, tj. bez konieczności potwierdzania go kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Przed wypełnieniem interaktywnego formularza warto zapoznać się z instrukcją dostępną na stronie www.e-deklaracje.gov.pl.

Podatnik, który przebywa za granicą, może złożyć zeznanie w polskim urzędzie konsularnym lub wysłać je za pośrednictwem zagranicznej poczty.

Krok 8. Skutki rozliczenia podatku

Jeżeli w zeznaniu podatnik wykazał kwotę nadpłaty podatku, wówczas urząd skarbowy ma na jej zwrot trzy miesiące – od dnia złożenia tego zeznania. Jeżeli jednak podatnik złoży korektę zeznania – termin do zwrotu nadpłaty liczony jest od dnia skorygowania zeznania. W sytuacji gdy podatnik ma zaległości podatkowe, przysługująca mu nadpłata zostanie z urzędu zaliczona na poczet tych zaległości. Zwrot nadpłaty następuje:

• w gotówce (w kasie urzędu lub przekazem pocztowym), jeżeli podatnik nie jest obowiązany do posiadania rachunku bankowego,
• na wskazany rachunek bankowy podatnika.

Ważne!
Podatnik, który zwrócił się o zwrot nadpłaty na rachunek bankowy, powinien sprawdzić, czy w formularzu NIP wskazał numer osobistego rachunku bankowego i czy jest on aktualny.

Warto wiedzieć.
Nadpłata zwracana przekazem pocztowym jest pomniejszana o koszty jej zwrotu. Nadpłata, której wysokość nie przekracza kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, podlega zwrotowi wyłącznie w kasie.

Jeżeli w zeznaniu wystąpi różnica między podatkiem należnym a sumą odprowadzonych zaliczek (dopłata), podatnik zobowiązany jest do wpłacenia tej kwoty w terminie określonym dla złożenia zeznania podatkowego, tj. do 31 stycznia dla PIT-28 oraz do 30 kwietnia dla pozostałych zeznań.
Za termin dokonania zapłaty podatku uważa się:

• przy zapłacie gotówką – dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej,
• w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika lub rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu.

Jeżeli podatnik nie zapłaci podatku w terminie powstanie zaległość podatkowa, od której należy, bez wezwania urzędu skarbowego, naliczyć i zapłacić odsetki za zwłokę.
Jeżeli podatnik zorientuje się, że w już złożonym do urzędu skarbowego zeznaniu popełnił błąd, powinien złożyć korektę zeznania wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Korektę zeznania składa się na tych samych formularzach co zeznanie, przy czym w rubryce „cel złożenia formularza” należy zaznaczyć kwadrat „korekta zeznania”.
Jeżeli podatnik ma przejściowe trudności finansowe, uniemożliwiające zapłatę należnego podatku w terminie, może zwrócić się do naczelnika urzędu skarbowego o przyznanie ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych. W przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym naczelnik urzędu skarbowego może wydać decyzję:

• odraczającą termin płatności podatku lub rozkładającą jego zapłatę na raty,
• odraczającą lub rozkładającą na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę,
• umarzającą w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Należy jednak pamiętać, że ulgi te przyznawane są wyjątkowo, tylko w szczególnie uzasadnionych sytuacjach.
Warto złożyć zeznanie jak najwcześniej. W ten sposób można:

• szybciej otrzymać nadpłatę, jeśli wynika ona ze składanego zeznania,
• uniknąć kolejek w urzędzie skarbowym (składając zeznanie osobiście) lub na poczcie (wysyłając zeznanie listem poleconym).

Składając wcześniej zeznanie, z którego wynika obowiązek dopłaty podatku, podatnik nie musi jednocześnie dokonać wpłaty podatku na konto urzędu skarbowego. Termin zapłaty podatku nie ulega w takiej sytuacji skróceniu i nadal podatnik ma na to czas do 30 kwietnia (dla PIT-28 – do 31 stycznia).